بازگشت برای پیشرفت؛ متون و الگوی بنیانگذار دولت مشروطهی ایران
انقلاب ۵۷ رویکردی اشغالگرانه نسبت به دولت ملی داشت و اساس نفرتش از پادشاهی ایرانی و مشروطهخواهی در این بود که اولی عمودِ خیمهی دولتِ ایرانی بود و دومی عصارهی تجدد سیاسی در ایران. انقلاب ۵۷ به مثابهی یک ایدئولوژیِ بدخیم برای تثبیت خود راهی نداشت مگر اینکه به عناصر ایرانیِ وحدتبخش ملت ایران حمله کند و دولتِ ایرانی را به حالت تعلیق در بیاورد.
از این روست که ایرانِ پیش از ۵۷، همیشه در ذهن و خاطرهی ایرانیان دورانی بهتر از امروز بوده است. به باور نگارنده، در ناخودآگاه ایرانی، تعلیقِ دولتِ ایران و بدونِ متولیبودنِ مملکت دلیل نابسامانیهایی است که از زمستان ۱۳۵۷ بر ایران و ایرانی وارد آمد.
