«فریدون» در بهار ۲۵۸۳ (۱۴۰۳) به ایستگاه هفتم رسید. عمیقا امیدواریم روند انتشار این نشریه تداوم داشته باشد و «فریدون» بتواند با نظم بیشتر و کیفیت والاتر، مقالات و گفتگوها را به خوانندگان و علاقمندان گرانقدر عرضه بدارد. انتشار نشریه فارسی‌زبان به صورت رایگان و آن نیز در بیرون از کشور مشکلات خاص خود را به همراه دارد اما بی‌ذره‌ای اغراق، تردید نداریم که محبت گسترده‌ی مخاطبان ما را به طی این مسیر عمیقا علاقمند ساخته است. موضوع محوری شماره ۷، به مسئله‌ای اختصاص یافته است که بسیاری از ایرانیان به آن می‌اندیشند و یا با آن درگیرند و احتمالا نسبت عاطفی خاصی - یا منفی یا مثبت - با آن برقرار ساخته‌اند؛ اسلام و ایران به طور اعم و اسلامگرایی و ایران‌گرایی به صورت اخص. بر این اساس، «سعید قاسمی‌نژاد» - عضو شورای سیاستگذاری «فریدون» - سه گفتگو با سه کارشناس ترتیب داد و درباره این موضوع با «امیریحیی آیت‌اللهی»، «محسن بنایی» و «محمد ایزدی» به تبادل نظر پرداخت و تلاش کرد دیدگاه آن‌ها را در قالب بحث، آشکار و شفاف سازد. اگرچه خاستگاه این سه متخصص، پدافند از ایران‌گرایی بود ولی در این گفتگوها با نگاه‌های تقریبا متفاوت - و نه متناقض - به چگونگی برخورد با دستگاه آخوندی نگریستند. در کنار این سه گفتگو، دست‌اندرکاران «فریدون» تلاش کردند سه مقاله نیز در رابطه با همین موضوع بگنجانند؛ مقالاتی که در نسبتی کلان با بحث اسلام و ایران قرار می‌گیرند. بر این اساس «سهراب ثلاث» در قالب تاملی بر اندیشه‌ی زنده‌یاد دکتر جواد طباطبایی، تلاش کرد پروژه‌ی پروتستانتیسم اسلامی را به نقد بکشد و سکولاریسم را از نگاهی متفاوت کانالیزه و توصیه کند؛ نگاهی که شخص پادشاه را ضامن و حافظ سکولاریسم در جامعه ایران می‌پندارد نه اینکه لزوما حذف دین یا بی‌توجهی به آن را موجد و مقوم سکولاریسم بداند. تفسیر و توصیه‌ای که سکولاریسم را ایرانی می‌خواهد. «نیما قاسمی» نیز از خویشاوندی «ملا» و «مجاهد» می‌گوید و در این نگاهِ شاید کمتر عرضه‌شده، شقوق برجسته‌ای از چپ انقلابی را در نسبتی نزدیک با تفاسیری شاذ و برجسته از شیعه می‌بیند. در تداوم نقد نیما قاسمی بر نگاه چپ انقلابی، رضا عرب نیز از بن‌مایه‌های اساطیری - مسیحی چپ پروگرسیو غربی و بازتولید ایرانی آن می‌نویسد و از جمله از شباهت نگاه پیروان ایمان پست‌مدرن با همسنگران اسلامگرا می‌گوید که از جمله در یهودی‌ستیزی مشترک آنان دیده می‌شود. در کنار این شش گفتگو و مقاله، دو گفتگو و یک مقاله‌ی دیگر نیز در این شماره گنجانده شدند؛ از جمله دو گفتگوی دیگر از سعید قاسمی‌نژاد در قالب مباحث مربوط به «مسیر پیروزی» و «فردای پیروزی». بر این اساس، سعید قاسمی‌نژاد با «حامد شیبانی‌راد» درباره چگونگی پیروزی ملت ایران بر جمهوری اسلامی به بحث پرداخت و از «بهنام طالب‌لو» درباره برنامه موشکی جمهوری اسلامی و نوع تاثیرگذاری آن در مسیر براندازی و نیز فردای براندازی پرسید. «مهدی صارمی‌فر» نیز از چشم‌انداز اینترنت در فرایند استقرار دولت ملی در ایران می‌گوید. فرایندی که اراده ملت ایران آن را ناگزیر ساخته است؛ اراده‌ای که در انقلاب ملی متجلی شده است و هرگز شکست نمی‌خورد بلکه منتظر پیروزی است.